Rondreis Zweden 30 juli tm 14 augustus 2023

Vrijdag 11 augustus 2023

Wauw, alweer half 10 uur en ik word wakker. Oké, ik heb dan wel rond 6 uur mijn verhalen van de afgelopen 2 dagen voor reislogger geschreven, maar daarna ben ik blijkbaar weer in slaap gevallen. 

Ik wil 's morgens naar Slot Kalmar. Om 10 uur is het achter ons huisje mooi blauw buiten, maar aan de voorkant zie ik dreigende luchten. Om 11 uur regent het dan ook! Ik hoor het Jettie nog zeggen: "Vrijdag wordt de mooiste dag van de week."😞

Na de lunch klaart het op en gaan we alsnog wandelend naar het Slot. We lopen langs mega grote huizen die uitkijken op zee. Sommige hebben een overdekt zwembad in de tuin. Echt waanzinnig!! Het is een wandeling van ruim een half uur en mijn benen trekken het op zich best goed!

Voor het Slot is een kerkje of kapelletje met een groot, zeer ruim opgezette begraafplaats met hele mooie hoge bomen, volgens mij populieren. 

Jettie, René en ik gaan het Slot in. Honden zijn verboden, dus Martijn blijft met Dobby buiten. De kinderen hebben geen zin om naar binnen te gaan en blijven bij Martijn. Dillan is sowieso chagrijnig, hij heeft inmiddels te veel indrukken opgedaan en te weinig tijd gehad om alles te verwerken. Ik ken mijn zoon inmiddels wel. Maar hij is mee en met Dobby kan hij zijn ei ook een beetje kwijt. Hij draait vanzelf wel bij. 

Slot Kalmar is het best behouden kasteel in Renaissancestijl in Noord- Europa. Het kasteel is gebouwd op een schiereilandje aan de oostzeekust en is vanwege de aangebrachte omringde slotgrachten van het vasteland gescheiden. Door zijn ligging in de nabijheid van de (toenmalige) grens met Denemarken (Skåneland) nam het een belangrijke plaats in de Zweedse geschiedenis in.

In de staat van eind 13e eeuw was een onregelmatige ringmuur om Kalmar slot opgetrokken. Voor een betere verdediging liet Magnus I van Zweden een omringde muur met vier torens rondom het oorspronkelijke verdedigingsbouwwerk bouwen. Eerst werd een donjon aan de zeezijde gebouwd en deze werd ondersteund door twee massieve ronde torens (naar Frans-Duits model). Twee vierkante torens beschermden de toegangsweg bij de poort. Gustaaf Wasa en zijn zonen bouwden het kasteel verder uit. Gustaaf veranderde de burcht drastisch. De oude donjon bleef behouden. De bijbehorende gebouwen werden paleisachtig ver- of gebouwd. Buiten de omringde muur bouwde hij een nederige maar massievere stenen- en aarden wallen bastion die als verdediging met en tegen het, in die tijd nieuw opkomende, artillerie diende. Zijn zonen Erik (IV) en Johan (III) legden later meer de nadruk op de kunstzinnige inrichting van het kasteel. Hiertoe verbonden ze zich met buitenlandse architecten en kunstenaars.

Aan het einde van de 16e eeuw begon een lange tijd van verval. De vesting, welke onder de voorgaande 395 jaren 22 keer aangevallen werd, maar nooit veroverd kon worden, werd tot een gevangenis, graanpakhuis en koninklijke jeneverstokerij gedegradeerd. Grote delen van de oude inrichting verwilderden of gingen verloren en er werd zelfs voorgesteld om het kasteel af te breken. In de jaren 1850-1860 werd er begonnen met renovatiewerkzaamheden die tot op de dag van vandaag voortduren.

Tegenwoordig wordt de kapel van het kasteel veelvuldig gebruikt voor bruiloften. (Wikipedia!)

We hebben meerdere kamers bezichtigd, slaapkamers van de koning en koningin, spelletjeszaal, jachtzaal, keuken, de vrouwengevangenis etc. Maar de eetzaal vind ik het mooist. Ze hadden de tafel prachtig gedekt met daarop een zwaan, een duif en een pauw!! Schitterend!

Buiten hebben we nog over de wal langs de kanonnen gelopen. En je hebt een ontzettend mooi uitzicht over de zee. Eventuele vijanden zagen ze dan ook al van ver aankomen. 

Als we het zat zijn, gaan we de anderen opzoeken. Zij zijn iets doorgelopen en hadden een foodfestival ontdekt. Daar gaan we ook heen. Het zijn allemaal tentjes waar je internationaal eten kan kopen. Grieks, Hongaars, Engels, Thais, Balkan. Er staat vanalles. Jettie en ik kopen fudge bij de Britse tent, René wil iets van de Balkan en Linsey wel noodles. Aangezien we ook nog in het stadje willen eten, houden we het hierbij. We lopen verder naar het centrum en dat was een goede beslissing. Er was nl een muziekfestival in het centrum gaande. Enig nadeel, het was er stervensdruk! Nadat we eerst wat hadden gedronken bij een Konditori (zelf drinken binnen halen en buiten opdrinken) zijn we gaan wandelen bij de muziek vandaan. De bas was zo hard, dat we letterlijk aan het weg dreunen waren. Niet normaal die bas. We zien oude en mooie gebouwen, schieten wat plaatjes en krijgen dan toch echt trek. We besluiten op een plein bij O'Learys te gaan eten. Er is nog net plek. We zitten en zien dan pas dat er een podium naast het restaurant staat. We zoeken op internet op wat er is en lezen dat er rond half 8 muziek zou komen. Het was rond 6 uur, dus dat moest te doen zijn. Het is ontzettend druk in het restaurant en het duurt lang voordat we kunnen bestellen. Inmiddels was het voorprogramma op het podium om half 7 al begonnen. De muziek stond gelukkig niet al te hard en het was een goede zanger. Dat scheelt!!

René wil nacho's, Martijn,  Jettie, Mara en ik hebben hamburgers en Dillan en Linsey patat. En wat voor patat... ook deze is super zout!! Maar het gaat op en Dillans humeur gaat steeds beter. Rond half 8 gaan we richting huis. René wil het laatste liedje nog horen en blijft met Dillan staan. Wij gaan weg, maar Jettie moet nog naar de wc. We blijven staan bij de bekende Konditori, maar daar is de rij lang, dus duurt het even. Ik zie op Live360 dat René inmiddels een andere route heeft genomen en alweer zowat bij het foodfestival is. Ik bel hem en ze blijven daar op ons staan wachten. We sluiten aan en we halen daar een softijsje. Linsey had een grote en dat heeft ze geweten. Later heeft ze onderweg een deel van haar eten eruit gegooid. Het is niet anders. 

We lopen richting de camping via een andere weg en zien weer super grote huizen. Ik vraag me dan ook oprecht af of ze daar met meerdere gezinnen in zouden wonen of echt maar met 1 gezin 🤔

We drinken nog wat bij Martijn en Jettie en dan begint het donker te worden. Vannacht laten de Perseïden zich zien,  vallende sterren. Ik ga rond half 11 samen met Linsey naar buiten. We lopen naar een open plek (daar zijn er niet veel van, de camping is rijk aan bomen) en we zien zeker 10 vallende (verschuivende) sterren en 2 met zo'n mooie staart. Linsey is euforisch, want ze had dat nog niet eerder gezien. 

Daarna stilletjes naar binnen en ons bedje in. Wie weet zien we ze morgenavond weer...