zomervakantie
10 augustus 2016
Maandag 1 augustus 2016
Het is 1 augustus 2016 en we zijn ingepakt om op reis te gaan naar Camping Village Park Albatros. De reis duurt 2 dagen en we zullen overnachten in Weil am Rhein, letterlijk net voor de grens bij Basel Zwitserland.
Het is 7:00 uur als de wekker gaat. Eerst ga ik eruit. Snel opfrissen en dan aankleden. René komt ook zijn bed uit. De laatste dingen worden ingepakt en de kinderen worden wakker gemaakt. We eten nog een crackertje, drinken nog wat en gaan dan op pad. Iedereen in de auto? Niets vergeten? Daar gaan we dan.... helaas toch nog wat vergeten. De sandalen van Esther, de lego poppetjes van Dillan, ach wat maakt het uit. We gaan door.
Via de A8, A10, A1, A30, A2, A50 en de A73 in Nederland en via de 61 in Duitsland rijden we naar Weil am Rhein, zo'n 750 km verderop. In Nederland geen file. Gelukkig. Kijken of we in Duitsland ook zo gelukkig zijn. Jammer, op de 61 is er file bij Maria Laach en onze Truus stuurt ons van de snelweg af. Er zijn nl. wegwerkzaamheden. We gaan de L114 op en merken nu hoe goed het onderhoud van de wegen is geweest in Duitsland. Niet eerder hebben we zo'n slecht geasfalteerd, zeer hobbelig en ook zeer bochtige weg met vele bergjes en dalletjes gehad! Maar we hebben ook een mooi uitzicht. We rijden langs Maria Laach en rijden even verderop de 61 weer op. Daar halen we een aantal auto's weer in die we al eerder hadden ingehaald... oké tijd verloren dus, maar we hebben vakantie en we komen ef wel vanzelf zolang Rene het gaspedaal weet te vinden en dat kan hij dan ook . Tijdens 1 van de stops komen we op een parkeerterrein langs de 61 een Ferrari 455 en een Porsch 911 GTS Carrera tegen. Dat was een happening. We hebben foto’s gemaakt en Rene kan het niet laten om de foto's Facebook te plaatsen.
Omdat er nog meer wegwerkzaamheden zijn en er file op de 5 bij Karlsruhe staat, gaan we via de 65 bij Lauterbourg de A35 op en de Franse grens over. Daar zien we de hoe streng de grenscontroles zijn bij tussen Duitsland en Frankrijk. Soldaten met geweren staan paraat. Ik pak de paspoorten al, maar dat is niet nodig voor zo'n keurig gezin in een nette auto uit Nederland. We mogen Frankrijk zonder problemen in.
Via de D4 en de 500 rijden we weer terug naar Duitsland bij Baden-Baden en mogen we Frankrijk rustig uitrijden. We gaan via de 5 richting Weil am Rhein.. Net voor de grenscontrole naar Zwitserland is de afslag. Hier staat een lange file en voor ons rijdt een Ashton Martin. De derde dure wagen die we van dichtbij mogen bewonderen.
Rene besluit de snelweg af te gaan. We rijden dwars door Weil am Rhein in de file naar ons hotel B&B Basel. Ja apart, een hotel in Weil am Rhein met 20 meter verder de grenscontrole bij Basel en het hotel heet Basel.... We checken in en gaan naar onze kamers. Linsey slaapt een nachtje bij mama, Dillan een nachtje bij papa. Familiekamers waren bij het boeken al vergeven .
We gaan eten bij het drielandenpunt. Pannenkoeken voor de kids, tosti voor mij en een broodje voor René. Hmmm niet echt een hoogtepunt van de dag... Daarna lopen we via een bekende loop/fietsbrug naar Frankrijk. We zitten tenslotte op het drielandenpunt. De brug is mooi, maar ook erg wiebelig! Zolang ik doorloop gaat het goed, sta ik stil, dan is het net alsof ik zeeziek word In de Rijn zwemt een hele kolonie zwanen. Mooi gezicht, het zijn er wel meer dan 80. Als we terug lopen over de brug, besluiten we om nog even aan de kant van Weil am Rhein naar de zonsondergang te gaan kijken. We gaan zitten bij 'de Chinees' en drinken nog wat. We hadden daar eigenlijk heerlijk kunnen eten, dat gaan we de volgende keer dan ook doen!
We brengen de kids na even gedoucht te hebben naar bed, beide in aparte kamers.
Wij gaan dan nog wat drinken beneden bij de bar die er niet is.... We worden de 'ontbijtruimte' uitgekeken en besluiten maar om ook naar bed te gaan. Het is ondertussen 23:00 uur en we moeten er morgen ook op tijd uit.
Dinsdag 2 augustus 2016
We gaan om 6:45 uur op en na het aankleden en ontbijten, gaan we om even over 8:00 uur de auto weer in. We rijden direct de grens over bij Basel en worden door Truus een eind binnendoor geloosd. Later snappen we waarom, er stond al 14 km file voor de landgrens bij Weil am Rhein/Basel.
Als we de snelweg oprijden, zitten we op de A2 en kunnen we onze weg voortzetten naar de Gotthard Tunnel. Ik heb via twitter contact met de ANWB over de file informatie en het schijnt nog rustig te zijn. We rijden natuurlijk niet voor niets op een dinsdagochtend richting de tunnel.....
Voordat we door de Gotthard gaan, passeren we eerst nog verschillende tunnels. René gaat ze tellen, maar is de tel al snel kwijt. Sommige zijn kort, sommige zijn lang. We kunnen alvast even wennen bij de Seiligtunnel. Deze is 9,3 km. Daarna is de Gotthard aan de beurt. Wat een lange (bijna 17 km), super saaie en zeer warme (36 graden) tunnel is dat!!
Aan de andere kant, wat is Zwitserland een mooi land. Mooie bergen, de echte Heidi bergdorpjes, de grazende koeien, de witte toppen en de schitterende watervallen in/langs de bergen.
We volgen onze weg over de A2 richting Chiasso. Daar gaan we de grens over en ook daar is wat niet noemenswaardige file. We worden via een S-bocht geleid en hier is de grenscontrole ook strenger dan voorheen alhoewel we hier geen soldaten met geweren zien.
In Italië is het landschap heel afwisselend. In Zwitserland zagen we praktisch alleen maar bergen net als het begin van Italië. Daar worden de bergen met vlak land afgewisseld. Op het vlakke land is veel landbouw te zien. Veel zonnebloemen en riet, maar ook verschillende soorten groenten. In de bergen zie je wel wat wijnranken, maar toch ook niet zoveel.
Hoe verder we richting de zee gaan, hoe ruwer de landbouw. Nu zijn het meer boomsoorten met oa olijven. Hier beginnen ook weer bergen. Apart als je richting zee gaat en eerst bergen ziet.
Via Pisa, waar we de toren op hele grote afstand waarschijnlijk zien, rijden we via een autoweg naar San Vincenzo. De autoweg is een tweebaansweg met hier en daar een smalle en korte oprit. Waar de Italianen hun rijbewijs hebben gehaald is voor mij een raadsel en volgens mij zijn heel veel Italianen levensmoe. Er komt nl. een kleine pinda de autoweg oprijden via een smalle korte oprit. Ipv kijken of het veilig is om de autoweg op te gaan, rijden ze de autoweg gewoon op. Dat daar net 2 Nederlanders met niet al te smalle auto's naast elkaar aankomen doet er blijkbaar niet toe. Die gaan wel aan de kant. Om te remmen zijn we te laat en we schieten dus samen en naast elkaar met die andere Nederlanders langs die pinda... dat scheelt niet veel!!
Bij San Vincenzo missen we de afslag en moeten we een heel klein stukje omrijden. Bij de camping aangekomen mogen we de auto parkeren en ons bij de infobalie van Vacansoleil melden. Op het parkeeryerrein stast de vierde mooie auto; een Camaro! Bij se stand can Vacansileil worden we geholpen door een vriendelijke Nederlandse meid. Ze geeft aan welke caravan we hebben, waar deze staat en hoe we er komen. Verder krijgen we algemene informatie en 2 sleutels. We rijden verder naar de caravan die zich bevindt aan de Via Salina en nummer 276 heeft. De straatjes hebben hier allemaal namen wat het voor de kinderen makkelijker maakt de caravan te vinden!
De caravan is een mooi eenvoudig huisje met een hele grote veranda ervoor. Zo groot kan ik me niet herinneren van de vorige keren. We halen alle spullen uit de auto, verdelen de boel in de caravan en gaan een paar boodschappen halen bij de campingwinkel. Deze is voor campingbegrippen erg groot. Mag dan ook wel, want de camping wordt niet voor niets Camping Village Park Albatros genoemd. Het is net alsof je in een klein dorpje zit.
Het is ondertussen etenstijd en we gaan op het centrale plein kijken. Daar vonden we Alfredo's, een 'chic' à la carte restaurant. We besluiten hier te gaan eten. We zijn in Italië, dus pizza's en pasta verschijnen op onze borden. Het eten is heerlijk. Hierna zien we dat er live muziek wordt gespeeld en gaan we nog wat drinken. De kids gaan (in het half donker) spelen in de naastgelegen speeltuin en wij genieten van de eerste avond in Italië.
Het is 1 augustus 2016 en we zijn ingepakt om op reis te gaan naar Camping Village Park Albatros. De reis duurt 2 dagen en we zullen overnachten in Weil am Rhein, letterlijk net voor de grens bij Basel Zwitserland.
Het is 7:00 uur als de wekker gaat. Eerst ga ik eruit. Snel opfrissen en dan aankleden. René komt ook zijn bed uit. De laatste dingen worden ingepakt en de kinderen worden wakker gemaakt. We eten nog een crackertje, drinken nog wat en gaan dan op pad. Iedereen in de auto? Niets vergeten? Daar gaan we dan.... helaas toch nog wat vergeten. De sandalen van Esther, de lego poppetjes van Dillan, ach wat maakt het uit. We gaan door.
Via de A8, A10, A1, A30, A2, A50 en de A73 in Nederland en via de 61 in Duitsland rijden we naar Weil am Rhein, zo'n 750 km verderop. In Nederland geen file. Gelukkig. Kijken of we in Duitsland ook zo gelukkig zijn. Jammer, op de 61 is er file bij Maria Laach en onze Truus stuurt ons van de snelweg af. Er zijn nl. wegwerkzaamheden. We gaan de L114 op en merken nu hoe goed het onderhoud van de wegen is geweest in Duitsland. Niet eerder hebben we zo'n slecht geasfalteerd, zeer hobbelig en ook zeer bochtige weg met vele bergjes en dalletjes gehad! Maar we hebben ook een mooi uitzicht. We rijden langs Maria Laach en rijden even verderop de 61 weer op. Daar halen we een aantal auto's weer in die we al eerder hadden ingehaald... oké tijd verloren dus, maar we hebben vakantie en we komen ef wel vanzelf zolang Rene het gaspedaal weet te vinden en dat kan hij dan ook . Tijdens 1 van de stops komen we op een parkeerterrein langs de 61 een Ferrari 455 en een Porsch 911 GTS Carrera tegen. Dat was een happening. We hebben foto’s gemaakt en Rene kan het niet laten om de foto's Facebook te plaatsen.
Omdat er nog meer wegwerkzaamheden zijn en er file op de 5 bij Karlsruhe staat, gaan we via de 65 bij Lauterbourg de A35 op en de Franse grens over. Daar zien we de hoe streng de grenscontroles zijn bij tussen Duitsland en Frankrijk. Soldaten met geweren staan paraat. Ik pak de paspoorten al, maar dat is niet nodig voor zo'n keurig gezin in een nette auto uit Nederland. We mogen Frankrijk zonder problemen in.
Via de D4 en de 500 rijden we weer terug naar Duitsland bij Baden-Baden en mogen we Frankrijk rustig uitrijden. We gaan via de 5 richting Weil am Rhein.. Net voor de grenscontrole naar Zwitserland is de afslag. Hier staat een lange file en voor ons rijdt een Ashton Martin. De derde dure wagen die we van dichtbij mogen bewonderen.
Rene besluit de snelweg af te gaan. We rijden dwars door Weil am Rhein in de file naar ons hotel B&B Basel. Ja apart, een hotel in Weil am Rhein met 20 meter verder de grenscontrole bij Basel en het hotel heet Basel.... We checken in en gaan naar onze kamers. Linsey slaapt een nachtje bij mama, Dillan een nachtje bij papa. Familiekamers waren bij het boeken al vergeven .
We gaan eten bij het drielandenpunt. Pannenkoeken voor de kids, tosti voor mij en een broodje voor René. Hmmm niet echt een hoogtepunt van de dag... Daarna lopen we via een bekende loop/fietsbrug naar Frankrijk. We zitten tenslotte op het drielandenpunt. De brug is mooi, maar ook erg wiebelig! Zolang ik doorloop gaat het goed, sta ik stil, dan is het net alsof ik zeeziek word In de Rijn zwemt een hele kolonie zwanen. Mooi gezicht, het zijn er wel meer dan 80. Als we terug lopen over de brug, besluiten we om nog even aan de kant van Weil am Rhein naar de zonsondergang te gaan kijken. We gaan zitten bij 'de Chinees' en drinken nog wat. We hadden daar eigenlijk heerlijk kunnen eten, dat gaan we de volgende keer dan ook doen!
We brengen de kids na even gedoucht te hebben naar bed, beide in aparte kamers.
Wij gaan dan nog wat drinken beneden bij de bar die er niet is.... We worden de 'ontbijtruimte' uitgekeken en besluiten maar om ook naar bed te gaan. Het is ondertussen 23:00 uur en we moeten er morgen ook op tijd uit.
Dinsdag 2 augustus 2016
We gaan om 6:45 uur op en na het aankleden en ontbijten, gaan we om even over 8:00 uur de auto weer in. We rijden direct de grens over bij Basel en worden door Truus een eind binnendoor geloosd. Later snappen we waarom, er stond al 14 km file voor de landgrens bij Weil am Rhein/Basel.
Als we de snelweg oprijden, zitten we op de A2 en kunnen we onze weg voortzetten naar de Gotthard Tunnel. Ik heb via twitter contact met de ANWB over de file informatie en het schijnt nog rustig te zijn. We rijden natuurlijk niet voor niets op een dinsdagochtend richting de tunnel.....
Voordat we door de Gotthard gaan, passeren we eerst nog verschillende tunnels. René gaat ze tellen, maar is de tel al snel kwijt. Sommige zijn kort, sommige zijn lang. We kunnen alvast even wennen bij de Seiligtunnel. Deze is 9,3 km. Daarna is de Gotthard aan de beurt. Wat een lange (bijna 17 km), super saaie en zeer warme (36 graden) tunnel is dat!!
Aan de andere kant, wat is Zwitserland een mooi land. Mooie bergen, de echte Heidi bergdorpjes, de grazende koeien, de witte toppen en de schitterende watervallen in/langs de bergen.
We volgen onze weg over de A2 richting Chiasso. Daar gaan we de grens over en ook daar is wat niet noemenswaardige file. We worden via een S-bocht geleid en hier is de grenscontrole ook strenger dan voorheen alhoewel we hier geen soldaten met geweren zien.
In Italië is het landschap heel afwisselend. In Zwitserland zagen we praktisch alleen maar bergen net als het begin van Italië. Daar worden de bergen met vlak land afgewisseld. Op het vlakke land is veel landbouw te zien. Veel zonnebloemen en riet, maar ook verschillende soorten groenten. In de bergen zie je wel wat wijnranken, maar toch ook niet zoveel.
Hoe verder we richting de zee gaan, hoe ruwer de landbouw. Nu zijn het meer boomsoorten met oa olijven. Hier beginnen ook weer bergen. Apart als je richting zee gaat en eerst bergen ziet.
Via Pisa, waar we de toren op hele grote afstand waarschijnlijk zien, rijden we via een autoweg naar San Vincenzo. De autoweg is een tweebaansweg met hier en daar een smalle en korte oprit. Waar de Italianen hun rijbewijs hebben gehaald is voor mij een raadsel en volgens mij zijn heel veel Italianen levensmoe. Er komt nl. een kleine pinda de autoweg oprijden via een smalle korte oprit. Ipv kijken of het veilig is om de autoweg op te gaan, rijden ze de autoweg gewoon op. Dat daar net 2 Nederlanders met niet al te smalle auto's naast elkaar aankomen doet er blijkbaar niet toe. Die gaan wel aan de kant. Om te remmen zijn we te laat en we schieten dus samen en naast elkaar met die andere Nederlanders langs die pinda... dat scheelt niet veel!!
Bij San Vincenzo missen we de afslag en moeten we een heel klein stukje omrijden. Bij de camping aangekomen mogen we de auto parkeren en ons bij de infobalie van Vacansoleil melden. Op het parkeeryerrein stast de vierde mooie auto; een Camaro! Bij se stand can Vacansileil worden we geholpen door een vriendelijke Nederlandse meid. Ze geeft aan welke caravan we hebben, waar deze staat en hoe we er komen. Verder krijgen we algemene informatie en 2 sleutels. We rijden verder naar de caravan die zich bevindt aan de Via Salina en nummer 276 heeft. De straatjes hebben hier allemaal namen wat het voor de kinderen makkelijker maakt de caravan te vinden!
De caravan is een mooi eenvoudig huisje met een hele grote veranda ervoor. Zo groot kan ik me niet herinneren van de vorige keren. We halen alle spullen uit de auto, verdelen de boel in de caravan en gaan een paar boodschappen halen bij de campingwinkel. Deze is voor campingbegrippen erg groot. Mag dan ook wel, want de camping wordt niet voor niets Camping Village Park Albatros genoemd. Het is net alsof je in een klein dorpje zit.
Het is ondertussen etenstijd en we gaan op het centrale plein kijken. Daar vonden we Alfredo's, een 'chic' à la carte restaurant. We besluiten hier te gaan eten. We zijn in Italië, dus pizza's en pasta verschijnen op onze borden. Het eten is heerlijk. Hierna zien we dat er live muziek wordt gespeeld en gaan we nog wat drinken. De kids gaan (in het half donker) spelen in de naastgelegen speeltuin en wij genieten van de eerste avond in Italië.
