Normandië 23 juli t/m 6 augustus 2017

Dinsdag 25 juli 2017
Dillan heeft de ontbijttafel gedekt. Dat is fijn wakker worden. We ontbijten binnen, aangezien het 's ochtends nog te koud is om lekker buiten te zitten, maar het zonnetje breekt door en dat is al heel wat.

Daarna gaan we met z'n elven naar Omaha beach. Daar bezoeken we het Normandy American Cemetry and Memorial. Dit is een hele grote begraafplaats van Amerikaanse soldaten. Dillan gaat bij Joey en Jeremy in de auto en Linsey stapt bij Mara in. René en ik rijden saampjes....

Als we daar aankomen (na ruim een uur rijden over verschillende binnenwegen), moeten we om binnen te komen, door de scanner. We passeren nl. de Frans / Amerikaanse grens en daarna bevinden wij ons op Amerikaans grondgebied. Wel heel apart, maar voor de Amerikanen blijkbaar noodzakelijk.

We bekijken eerst een passage met allemaal teksten en gaan daarna naar het theater. Daar krijgen we een film te zien over de invasie van 6 juni 1944 en een aantal mannen worden extra genoemd. Het moet verschrikkelijk voor die jonge jongens zijn geweest. De brieven die ze naar het thuisfront stuurden, waren optimistisch en wellicht dat ze geen idee hadden wat voor toekomst ze tegemoet gingen, maar ze waren gewoon 'kanonnenvoer'. Ze werden 'for the good cause' opgeofferd. Maar wij hebben wel onze vrijheid aan hen te danken.

Na de film lopen we nog wat rond, lezen wat, maken overal foto's van en gaan tenslotte naar buiten. Daar bezoeken we nog een mooi monument, een waterbak wat overgaat in de oceaan als je er voor staat. Het gaat niet echt over, het is wat dat betreft optisch bedrog, maar het is echt heel mooi gedaan!

Dan wordt het tijd om de graven te bezoeken. De duizenden witte kruizen en Davidsterren zijn in verschillende secties verdeeld en vormen een kaarsrecht patroon. Fantastisch om te zien en een mooie plek om de mannen die voor onze vrijheid streden te eren. Ook de kinderen zijn onder de indruk. We lopen naar het monument in het midden van de begraafplaats en de druk op mijn borst wordt alsmaar groter. Het is zo indrukwekkend. We lopen richting het grote monument aan het begin van de begraafplaats en nemen daar nog foto's van hoe de invasie in Normandië is geweest en bekijken ook nog de muren met alle namen van de slachtoffers. Dan terug naar de auto's. Dillan gaat met John mee boodschappen voor de bbq doen bij de supermarkt. Linsey gaat met Mara mee om te zwemmen. René en ik gaan langs de kust van Omaha beach rijden om nog meer monumenten te bezichtigen.

De eerste die we vinden is een oude bunker met aan de buitenkant opgepoetst kanon. Binnenin is deze compleet verroest. We staan bij de duinen, maar zin om een wandeling te maken heb ik niet, ondanks het fantastische mooie weer. Wat dat betreft hebben we flink mazzel!

Zo rijden we de kust af, totdat we niet verder kunnen. Bij het laatste monument, een gedenksdteen en een beeld van 2 soldaten, de één sleept de ander mee, eten we een patatje en een crêpe du sucre et buerre. Daarna rijden we terug naar de camping waar de anderen al zijn. Dillan en Linsey hebben lekker gezwommen.

We lopen naar John en Josephine voor de bbq. Het klikt super tussen Dillan en Joey en Jeremy houdt een goed oogje in het zeil als ze alleen gaan pingpongen of voetballen. En Linsey en Mara gaan ook lekker hun gang!! De speeltuin wordt veelvuldig bezocht. Ze hebben het erg naar hun zin.

De bbq's van John en Josephine zijn legendarisch. Ze zorgen voor een overvloed aan eten en drinken en het bier en de wijn gaan rijkelijk over de tafel. Ik houd het bij alcoholvrije mojoto's. Wat is dat lekker! De mannen drinken verschillende soorten biertjes. En het eten... verschillende soorten kaas, chips, stokbrood, paté, boter, kruidenboter, kruidenkaas en dan natuurlijk worstjes, hamburgers en biefstuk (heerlijk mals)! Fantastisch!

De zon komt net onder de luifel door de veranda op. We zitten heerlijk, maar toch moeten er ook kindjes naar hun bedje toe. Ik breng Linsey om 21:15 uur naar bed. Ze slaapt om 21:30 uur, nadat ik haar lekker lang had voorgelezen. Dillan komt om 22:15 uur met René naar huis en ligt om 22:30 uur op één oor te slapen. Wij gaan niet lang daarna.