Normandië, 23 juli t/m 6 augustus 2017
2 augustus 2017 - Saint-Aubin-sur-Mer, Frankrijk
Maandag 31 juli 2017
Van uitslapen kwam deze ochtend niets. Althans voor mij. De nieuwe achterburen vonden het nodig om al voor 7:30 uur aan het bier en koffie te gaan op hun eigen terras en zo te horen was het daar gezellig!!. Daar ging mijn nachtrust.
's Morgens blijven we rond de caravan hangen. We hebben geen zin om weer de auto in te gaan en een stuk te rijden. Na de lunch lopen we nog wel Saint-Aubin-sur-Mer in. We zitten hier nu ruim een week en we hebben het dorpje, wat volgens John en Josephine niets aan is, nog niet gezien. We lopen richting het strand. Zodra je die kant op loopt, ruik je de zee. Wat stinkt die zeg!!
Dillan wil naar de zee en Linsey en ik lopen met hem mee. René blijft op de boulevard en loopt richting het monument, een bunker met een antitankgeschut erin en een gedenksteen en weer veel vlaggen. Die zxie je overigens bij elk monument.
Linsey heeft het halverwege het strand wel gezien en loopt weer richting haar vader. Dillan vindt zijn voeten in het water heerlijk en loopt door het water langs de kust. Ik volg hem over het strand. Dan gaan wij ook richting het monument, het land weer op. Dan lopen we via de boulevard naar de andere kant van Saint-Aubin-sur-Mer en gaan we via de smalle straatjes richting de hoofdstraat. We lopen door een park waar de kinderen nog even kunnen klimmen en drinken. Dan door een tweede park wat op zondag gesloten is (het is gelukkig maandag vandaag) en we eindigen op 10 meter van de ingangstraat van de camping. Wat een mazzel en supergoed gegokt .
Saint-Aubin-sur-Mer heeft zijn tijd wel gehad, zoals René zegt: vergane glorie! Jammer, ze kunnen er veel meer van maken, maar dat zit er blijkbaar niet in.
Als we bij de caravan zijn, willen René, Dillan en Linsey direct zwemmen. Geen probleem, maar ik ga niet mee. Mij te koud!
's Avonds eten we bij de caravan; tagliatelle met spinazie. De kinderen smullen ervan! Daarna gaan Dillan en ik nog even tafeltennissen. Ik kan het blijkbaar nog, want ik win van Dillan... Van René die later ook komt, kan ik niet winnen, maar Dillan weer wel.
Dan is het tijd voor een spelletje Skipbo en daarna is het bedtijd. De kinderen gaan wat vroeger dan normaal (?), want morgen gaan we op tijd weg naar een havendorpje.
Van uitslapen kwam deze ochtend niets. Althans voor mij. De nieuwe achterburen vonden het nodig om al voor 7:30 uur aan het bier en koffie te gaan op hun eigen terras en zo te horen was het daar gezellig!!. Daar ging mijn nachtrust.
's Morgens blijven we rond de caravan hangen. We hebben geen zin om weer de auto in te gaan en een stuk te rijden. Na de lunch lopen we nog wel Saint-Aubin-sur-Mer in. We zitten hier nu ruim een week en we hebben het dorpje, wat volgens John en Josephine niets aan is, nog niet gezien. We lopen richting het strand. Zodra je die kant op loopt, ruik je de zee. Wat stinkt die zeg!!
Dillan wil naar de zee en Linsey en ik lopen met hem mee. René blijft op de boulevard en loopt richting het monument, een bunker met een antitankgeschut erin en een gedenksteen en weer veel vlaggen. Die zxie je overigens bij elk monument.
Linsey heeft het halverwege het strand wel gezien en loopt weer richting haar vader. Dillan vindt zijn voeten in het water heerlijk en loopt door het water langs de kust. Ik volg hem over het strand. Dan gaan wij ook richting het monument, het land weer op. Dan lopen we via de boulevard naar de andere kant van Saint-Aubin-sur-Mer en gaan we via de smalle straatjes richting de hoofdstraat. We lopen door een park waar de kinderen nog even kunnen klimmen en drinken. Dan door een tweede park wat op zondag gesloten is (het is gelukkig maandag vandaag) en we eindigen op 10 meter van de ingangstraat van de camping. Wat een mazzel en supergoed gegokt .
Saint-Aubin-sur-Mer heeft zijn tijd wel gehad, zoals René zegt: vergane glorie! Jammer, ze kunnen er veel meer van maken, maar dat zit er blijkbaar niet in.
Als we bij de caravan zijn, willen René, Dillan en Linsey direct zwemmen. Geen probleem, maar ik ga niet mee. Mij te koud!
's Avonds eten we bij de caravan; tagliatelle met spinazie. De kinderen smullen ervan! Daarna gaan Dillan en ik nog even tafeltennissen. Ik kan het blijkbaar nog, want ik win van Dillan... Van René die later ook komt, kan ik niet winnen, maar Dillan weer wel.
Dan is het tijd voor een spelletje Skipbo en daarna is het bedtijd. De kinderen gaan wat vroeger dan normaal (?), want morgen gaan we op tijd weg naar een havendorpje.
